Chociaż punkty widzenia i smaki różnią się, nadal znajdujemy te same powtarzające się czynniki we wszystkich mitologiach Księgi Rodzaju: siłę Stworzenia i siłę Zniszczenia trzymaną w ryzach przez trzecią siłę, siłę Równowagi, zwykle przedstawianą jako ideał. - Sofides, "Racjonalna wiara", 482 P.R.

Zamówiony przez Paeneticum, które później spaliło artystę jako heretyka, ze względu na dodany szczegół matki osłaniającej swoje dziecko.

Rok 0. Upadek Hazliaha przyniósł koniec Old Dominion i z czasem powstanie teizmu i deizmu.

Młode smoki atakują Iglicę Skyrion podczas pierwszej znanej wojny między śmiertelnikami.

Zamówiony przez zmarłego hrabiego de Lerac po wydarzeniach w Riismarku, aby służyć jako ostrzeżenie dla Konklawe przed rosnącymi napięciami z Haustellum.

Riismark, 657 P.R. Pierwsza zarejestrowana bitwa między Iglicą a ludźmi od czasu Upadku.

Fragment utworu zamówionego przez zmarłego hrabiego de Lerac po wydarzeniach w Riismarku, który miał służyć jako ostrzeżenie dla Konklawe przed rosnącymi napięciami z Haustellum.

Fragment utworu zamówionego przez zmarłego hrabiego de Lerac po wydarzeniach w Riismarku, który miał służyć jako ostrzeżenie dla Konklawe przed rosnącymi napięciami z Haustellum.

Portret, będący prezentem od jego ojca, króla Willema z Brandengradu, przedstawia legendarną bitwę pod Lwami z 284 r. p.n.e., przypominając synowi o jego chwalebnym pochodzeniu.

Strzeże przełęczy Aus, miejsca założenia zakonów i siedziby legendarnego Zakonu Popielnego Świtu.

Nieznajomy, powiedz mi, gdzie znajduje się siedziba Imperium?

Pozłacany Legion mógł mieć reputację i historię co najmniej tak samo bogatą, jak Stalowy Legion, ponieważ oba wywodzą się z pierwszych profesjonalnych sił, które Charles Armatellum utworzył w swoim dążeniu do Imperium. Jednak ich pozycja jako strażników Mennicy Cesarskiej, związane z nią obowiązki jako obrońców cesarskich poborców podatkowych i kontrowersyjna przeszłość legionu na zawsze przyćmiły ich osiągnięcia.

Rekrutując najlepszych ludzi, jakich można kupić za ich pieniądze, Gwardia Domowa jest często eklektyczną mieszanką weteranów, wypranych legionistów, zagranicznych najemników i młodszego potomstwa mniejszej szlachty z niewielkimi perspektywami alternatywnymi.

Kadra Łowców to zwykli łowcy nagród. Obdarzeni odpowiednimi narzędziami i wiedzą, mają za zadanie polować na najniebezpieczniejsze bestie i czarnoksiężników, którzy mogliby zagrozić głównej linii bojowej sił Hundred Kingdoms. Ich oddany profesjonalizm przyniósł zgubę niezliczonym niebezpiecznym wrogom w setkach bitew.

Stanowiący kamień węgielny wielu planów bitewnych dowódców, długolufowi strzelcy Hundred Kingdoms są wspaniałym dodatkiem do każdej armii. Zapewniając miażdżącą siłę ognia dalekiego zasięgu, żołnierze ci odgrywają kluczową rolę w machinie wojennej Hundred Kingdoms.

Ustawa o milicji była jedną z najbardziej stabilizujących i dalekosiężnych reform, jakie kiedykolwiek wprowadzono w Hundred Kingdoms, ograniczając władzę szlachetnych lordów, jednocześnie pomagając ludności bronić się przed zagrożeniami z zewnątrz. Jest to podwójnie prawdziwe w starej imperialnej prowincji Braeonii, gdzie chłopi opanowali posługiwanie się długim łukiem.

Dla tych, którzy są zaznajomieni ze strukturami wojskowymi i hierarchią, struktura Kościoła teistycznego jest niezwykle podobna do struktur dowodzenia ustanowionych przez profesjonalne armie wokół Ea. To chyba naturalne, że Kościół Teistów przyjął militaryzm, który tak bardzo przenika Hundred Kingdoms. Jego początki sięgają czasów Old Dominion, gdzie zarówno stal, jak i wiara uzbroiły i opancerzyły armie Hazlii, a najwcześniejsze zapiski Apostołów Kościoła sięgają burzliwych czasów, które nastąpiły po Upadku: Exodusu i wczesnych lat, które nazwano Gorzkim Morzem.

Prestiżowa tradycja wojenna Hundred Kingdoms wymaga przywódców, w których ludzie wierzą, których szkolenie i doświadczenie budzą zaufanie i których umiejętności wymagają podziwu. Szlachetny Lord, który wydaje rozkazy, może oczekiwać, że jego ludzie będą szturmować mury, a ten, który dowodzi od frontu, wie, że jego ludzie odważą się przekroczyć bramy piekieł.

Magowie Kapituły Hundred Kingdoms od dawna byli potężnym narzędziem politycznym, a ich magia bardziej pasowała do cywilizowanego środowiska sal sądowych i balów, niż do surowego żywiołu wymaganego na polu bitwy. Niezależnie od tego, czy jest się szlachcicem, biskupem czy kupcem, posiadanie maga kapituły w swoim orszaku jest dowodem władzy i wpływów.

Stalowy Legion to jedna z najstarszych formacji bojowych w Imperium Tellińskim. Bierze swoją nazwę od legionów starego Dominium i wywodzi się z pierwszych profesjonalnych armii wystawionych przez Imperatora, tylko Zakony mogą pochwalić się bardziej chwalebną przeszłością.

Kusza stanowi znaczący postęp technologiczny w porównaniu z łukiem i długim łukiem. Chociaż niektórzy mogą twierdzić, że zwiększony zasięg i szybkostrzelność długich łuków przewyższają kuszę, opanowanie tej masywnej broni wymaga lat, podczas gdy człowiek może nauczyć się kompetentnie dbać i używać kuszy w ciągu kilku dni.

Uwolnieni od konieczności pracy i ochrony swojej ziemi, zbrojni mogli skupić się wyłącznie na walce, co pozwalało im maszerować na dłuższe kampanie i podróżować w poszukiwaniu pracy, zapewniając wystarczającą liczbę wyszkolonych ludzi wszystkim dowódcom, którzy mieli pieniądze na ich usługi.

zmasowana szarża rycerzy domowych to jedna z najpotężniejszych broni, jakimi dysponuje dowódca Hundred Kingdoms. Setki funtów nieugiętego metalu i mięśni, wykuwane przez lata treningu i doświadczenia, niszczyły ludzi, formacje i królestwa na przestrzeni wieków...

Wariant Chemiczny Księcia Kupieckiego, znany jako Alchemik z Nepenthe, planuje swoją odpowiedź na kolejne ruchy wrogów.

"Jak...? Jak ludzie mają walczyć z takimi potworami?" - Inga Khlaus, Man-at-Arms

Haustellum, Devil's Finger, Nepenthe, Cnidaria. Nie wiadomo, czy różne typy wskazują na różny wiek Spires lub adaptację do środowiska.

Z kośćmi odchudzonymi do stopnia, w którym ledwo są w stanie utrzymać muskulaturę napędzającą potężne zębatki, które unoszą je w górę, nie byłyby w stanie stanowić znaczącego zagrożenia na polu bitwy, gdyby nie śmiercionośny, toksyczny ładunek, który niosą w swoich rozdętych workach.

Porzucając wszelkie próby stworzenia żywego organizmu, który mógłby spełnić ich oczekiwania, Dyrekcja zamiast tego wyhodowała poszczególne organy zgodnie ze swoimi specyfikacjami i zmontowała je na wzmocnionym szkielecie. Poświęcając prawie wszystkie próby elegancji w zamian za funkcjonalność, Wcieleni są najbardziej udanymi wysiłkami Dyrekcji w pokonywaniu ograniczeń ciała.

Zdarzają się sytuacje, w których nawet Spires dostrzega zalety zmniejszenia liczby ofiar wśród swoich sił. W takich sytuacjach do akcji wkracza Preceptor Oddziału. Dzięki nadprzyrodzonemu refleksowi i ciężkiej zbroi ten elitarny wojownik wydaje się być wszędzie naraz, a jego masywna tarcza wieży pokrywa wszelkie luki, jakie siły Iglicy mogły pozostawić w swojej obronie.

Preceptorzy zostali stworzeni przez Dyrekcję. Pierwotnie mieli być jednostką pierwszej linii, która zastąpiłaby szczep Vanguard, którego sprawność bojowa opierała się na koordynacji i reakcji, ale zostali wycofani ze względu na bardzo intensywny proces szkolenia, którego wymagali, aby uznać ich za gotowych do walki. Oczywiście można by argumentować, że Suweren również nie patrzyłby przychylnie na ściśle zorganizowane i dobrze skoordynowane siły bojowe zdolne do autonomicznego myślenia i komunikacji. Nie chcąc marnować zasobów, Dyrekcja zmieniła przeznaczenie projektu, wprowadzając przywódców Preceptorów do formacji klonów Vanguard, aby zwiększyć ich koordynację i spójność. Jak dotąd, wstępne testy wykazały znaczny wzrost wydajności na polu bitwy...

Nic nie uosabia podejścia Spires do działań wojennych bardziej niż Węzeł Kataboliczny. Każdy dron zawiera ukryty kod genetyczny, który pozwala mu stać się węzłem katabolicznym. Jego poskręcane ciało kipi toksycznymi gazami i żrącymi płynami witalnymi, a węzły kataboliczne są tak niestabilne, że powstają tylko w przededniu bitwy. Aż strach sobie wyobrazić, co mogłoby się stać, gdyby Spires znalazł sposób na ustabilizowanie tych śmiertelnie niebezpiecznych żołnierzy.

Na najwyższych szczeblach Linii nie oczekuje się już od nikogo ryzykowania życia, a tym bardziej czegoś tak prostego i trywialnego jak walka. Wybrani wojownicy Linii Suwerena kroczą bezpiecznie przez pole bitwy, przenosząc swoją świadomość do Avatary: dziwacznych stworzeń ozdobionych wszelkiego rodzaju ornamentami i ulepszeniami biomantycznymi, których smukłe, androgyniczne sylwetki nie odzwierciedlają szybkości i mocy, jaką mogą wykorzystać.

Ich wysokie na sześć stóp, wrzecionowate ciała zostały przystosowane do rygorów życia akademickiego. Systemy trawienne zostały zredukowane, aby zminimalizować rozpraszanie uwagi. Ich zmysły, zwłaszcza wzrok i węch, zostały wzmocnione w zdumiewającym stopniu, do tego stopnia, że ubrania, które noszą do walki, zostały zaprojektowane tak, aby zmniejszyć przeciążenie sensoryczne, pozwalając im skupić się na wykonywanym zadaniu.

Abominacje były pierwotnie zaawansowaną i okrutną formą kary, wymyśloną dla kaprysu przez Władcę. Głęboko w Obrzydliwości spoczywa ciało Wygnańca, który zdradził swoje zaufanie lub naruszył najświętsze prawa Iglicy. Ci, którzy przeżyli, mówią o jęku, na granicy słyszalności, który przenika ich wspomnienia, dźwięk, który rejestruje się głębiej niż krzyki ich poległych towarzyszy. Jest to jedyny dźwięk, jaki Abominacja może wydać, jedyny dźwięk, który może wydać: jękliwy skowyt, który oddaje głębię ich cierpienia i męki.

Ci, którzy przetrwają brutalny proces selekcji, przechodzą brutalny reżim treningowy, aby dostać się do regimentów Vanguard. Ten pierwszy reżim treningowy koncentruje się na rozwoju fizycznym i treningu sztuk walki. Pod koniec trzeciego roku kondycjonowania i treningu klon Vanguard jest równie wygodny w zabijaniu za pomocą łuków, łuków, ostrzy i kończyn. Ich trening został wypaczony tak, by kłaść nacisk na uniki i szybkość, a nie na surową siłę, ale podniesiony do szczytowej kondycji fizycznej i szkolony w walce przez trzy lata, przeciętny klon Vanguard jest więcej niż odpowiednikiem nawet weterana broni.

Osiągające ponad dwa metry wysokości, a większość osobników przekracza granicę trzech metrów, Brute Drony są ogromną masą wyhodowanych w kadzi mięśni i agresji. Ich skóra, tam gdzie można ją dostrzec pod nasączonymi posoką bandażami, jest zniszczoną masą tkanki bliznowatej i podskórnych złogów kości. Ich zbroje są dosłownie zapieczętowane na ich ciałach, utrzymywane na miejscu przez alchemicznie przetworzone kartusze, które określają własność linii, numer partii i datę ulepszenia konkretnego drona.

Klony są jednymi z najskuteczniejszych jednostek dystansowych, jakie można spotkać na polu bitwy, a ich połączenie z wieloma tkankami zapewnia im doskonały wzrok i bezbłędną koordynację ręka-oko. Dodanie trzeciego ramienia zostało zapoczątkowane przez Czwartą Linię Indygo, która zamieniła marginalny wzrost celności, do którego ślepo dążyły inne domy, na znacznie większą szybkostrzelność.

Ignorowani i często znieważani, Wykonawcy Wysokich Klonów odgrywają kluczową rolę, której nie mogą zaprzeczyć nawet najbardziej aroganccy Wysoko Urodzeni Rodu: bezpośrednie doświadczenie na polu bitwy i trzon profesjonalnych oficerów do dowodzenia oddziałami. Podczas gdy Biomancerzy i Feromancerzy mogą zmienić żołnierzy w kruczoczarne automaty, a Wysoko Urodzeni mogą być nie do powstrzymania na polu bitwy, to właśnie Egzekutorzy Wysokich Klonów raz po raz zapewniają zwycięstwa na setkach różnych pól bitewnych.

Dyrekcja od dawna stara się stworzyć idealnego klona zabójcy, ale jej wysiłki są nieustannie hamowane przez Suwerena. W jego osobistym interesie leży dopilnowanie, aby wszystkie skarbce Arki zawierające dane istotne dla tych badań znalazły się pod jego bezpośrednim nadzorem, odmawiając Dyrekcji dostępu do kameleonicznych sekwencji nici i pewnych cech osobowości, których tak długo poszukiwała. Zamiast tego zostali zmuszeni do adaptacji i improwizacji przy użyciu tych pasm, które już posiadają: zwinności, siły, agresji i niektórych ograniczonych funkcji biomechanicznych.

"Rozbij ziemię tam, gdzie stoi" - powiedział. "Rozbij ziemię głęboko, aż spadnie do dołów lawy poniżej".

Pamięć o Dheureghodh, Zerwaniu Łańcuchów w Głębinach, jest decydującym momentem w historii Dweghom, który zmienił nie tylko samą rasę, ale także oblicze całego świata.

Archiwa, sądy, rejestry, poligony doświadczalne i mieszkania Mnemancerów - ładownie pamięci są bijącym sercem każdej ładowni Dweghom.

Artystyczne przedstawienie ładowni Dweghom w północnej Braeonii. Nie istnieje żaden rzeczywisty obraz.

Spekuluje się, że opuszczone Ardaum może być albo kolejnym dowodem na to, że Dweghom często porzuca wyższe poziomy w miarę upływu czasu, zamykając za sobą wszystkie budynki, albo po prostu niezwykle trafną nazwą.

Znany jako Blady Król Podwójnej Ciemności, Bharregh jest jednym z niewielu rządzących królów znanych ludziom.

Ludzie przetłumaczyli "Ghleulgas" jako "Płacze radośnie", opierając się na gwiżdżącym dźwięku, jaki wydaje wiatr, gdy przechodzi przez tunele Hold, rezonując w okolicznych zboczach górskich. Dla Dweghom oznacza to "Ku naszej radości, płacze".

Wszyscy Dweghom posiadają, w różnym stopniu, pewne powinowactwo do Pierwotnych Żywiołów Ognia i Ziemi, ale ci spośród nich, którzy faktycznie władają czarodziejską mocą, są niezmiennie niezwykle potężni w jednym lub obu żywiołach. Jest to bezpośredni rezultat pracy ich hartowanych przodków, którzy starali się opanować i kontrolować szalejące siły Więzienia Wojny. Przodkowie ci nie mogli jednak przewidzieć braku kontroli nad tymi mocami, jaki wykazują Dweghom. W rzeczywistości ich kontrola jest tak ograniczona, a moc tak wielka, że utalentowani Dweghom są skazani na śmierć, pochłonięci przez swój własny dar.

Keraweghowie, przykładni wyznawcy wiary Ardent, dotarli dalej i głębiej niż jakikolwiek żyjący Dweghom w Dheukorro: dotarli do samych bram pierwotnego więzienia wojny. Odrzucając mroczne wezwanie tego prometejskiego progu, Kerawegh znajdują w swoim oddaniu krewnym i wyznaniu siłę, by powrócić na powierzchnię. Cieszą się uznaniem innych Ardentów, a szacunek, jakim cieszą się wśród pobratymców, naturalnie popycha ich do objęcia stanowisk przywódczych w ich anarchistycznym wyznaniu.

Dla wielu członków Kasty Ulepszonych, Steelshaper reprezentuje szczyt rozwoju Dweghom, ale smutna prawda jest taka, że żaden z tych, którzy aspirują do tego wzniosłego tytułu i niesamowitego osiągnięcia, tak naprawdę nie rozumie, co pociąga za sobą transformacja.

Oglądanie Raegha z Holdingu na polu bitwy jest równoznaczne z oglądaniem Paragona u szczytu jego umiejętności. Aby awansować na stanowisko Raegha, Dweghom musi osiągnąć wartość Aghm określoną przez Mnemancerów każdego gospodarstwa (biorąc pod uwagę populację, produktywność, historię i osiągnięcia danego gospodarstwa), jednocześnie przewyższając wszystkich innych. W społeczeństwie tak zmilitaryzowanym jak Dweghom istnieje tylko jedna ścieżka, która może prowadzić na takie wyżyny: rzemiosło wojenne. Na wczesnych etapach swojej przyszłej kariery aspirujący kandydat zdobywa swoje Aghm bezpośrednio: wyczynami zbrojnymi i męstwem podczas prób, a później na polu bitwy.

W przeciwieństwie do niewątpliwie doskonałej broni wojowników, każda z broni i zbroi noszonych przez Thanes Hold została osobiście wykonana przez członka Tempered, co oznacza, że należą oni do elitarnych sił Hold. Zdolne wytrzymać najcięższe ciosy i przeciąć najdelikatniejszy łańcuch, bronie te czynią z Thanes śmiertelnie groźnych przeciwników, równie sprawnych w ataku, co w obronie.

Odziany w zbroję wykutą w minionej epoce, gdy smoczy ogień był największym zagrożeniem dla wojownika, każda wrażliwa część Smokobójcy jest pokryta stopami, których nie widziano od czasu rozbicia świata. Broń, którą noszą, była używana przez ich przodków do przebijania prawie niewrażliwych skór Starszych Smoków. Wykute z adamantynu i teraz schłodzone smoczą krwią, żadne śmiertelne zbroje nie są w stanie wytrzymać ich ciosów.

Fireforged to oddział wojskowy składający się z tych Dweghom, którzy posiadają silne powinowactwo do ognia, ale nie są wystarczająco zdyscyplinowani, by zostać czarodziejem. Pozornie są strażnikami w świątyniach hartowanych, wraz z kowalami kamienia i kowalami stali, a ich utalentowana natura i wszczepione boczniki dają kowalom ognia wyjątkową przewagę na polu bitwy: korzystanie z ulepszonych egzoszkieletów i broni.

Kiedy ostatni Smok w końcu upadł, Dweghom stał się jedynym panem niegdyś potężnych Gawronów. Głęboko w tych fortecach lśniły bogactwa smoków. Najcenniejsze wśród tych dóbr były masywne konstrukcje żywiołów stworzone przez smoki. Napędzane jednym pierwotnym odłamkiem, te automaty są ponadczasowe i niestrudzone, a ich nieustanna praca i moc są w stanie utrzymać tysiące.

To właśnie ta cecha sprawia, że Berserkerzy Płomieni są tak przerażającym przeciwnikiem. Dopiero gdy stanie się z nimi twarzą w twarz na polu bitwy, można naprawdę zrozumieć, że za wirującymi płomieniami i rozgrzanymi do czerwoności toporami kryje się istota, która świadomie wybrała samospalenie zamiast przetrwania; zniszczenie zamiast ochrony; śmierć wrogów za cenę własnej.

Miecz i tarcza pozostają tradycyjnym wyposażeniem piechoty Dweghom. Nawet jeśli są produkowane masowo w potężnych kuźniach, miecze pozostają wyjątkowymi przykładami rzemiosła Dweghom, z funkcją zdecydowanie przedkładaną nad formę. Podobnie, ich tarcze to modułowe drewniane deski z metalową osłoną na stalowej ramie, pozwalające na szybką naprawę i wymianę po bitwie. Z drugiej strony, bitwa z latającym przeciwnikiem szybko wyleczyła Dweghom z uprzedzeń wobec walki dystansowej.

Balisty były pierwszą bronią dystansową stworzoną do walki ze smokami, ale szybko zostały zdeklasowane przez bardziej ezoteryczną broń opracowaną przez Umiarkowanych. Niemniej jednak są one potężnym narzędziem śmierci przeciwko mniejszym wrogom, a ich łatwość produkcji i naprawy sprawiły, że stały się one podstawą arsenałów Hold.

Niegdyś dom Aesirów i Vanirów, miejsce odpowiednie dla bogów, dziś Yggdrassil, choć wciąż stoi, jest tylko popielatym, wyblakłym obrazem swojej dawnej chwały.

Starcie Einherjara i Jötnara pod koniec Fimbulwinter ukształtowało losy Mannheim, prowadząc nie tylko do wyzwolenia ludzi, ale także do podporządkowania gigantów.

Wiele tytułów nadano temu obrazowi: Mroczny Krzyk, Lądowanie, Upadek Legionu, Inwazja, Tron ze Stali, Tuzin Cichych Okrzyków Śmierci, Steelbreaker, Pierwsza Fala. Ostatecznie wystarczył jeden tytuł.

"A więc to prawda. Wystarczy jeden z nas, by przestraszyć tych południowców". - Kupiec Eingos na widok Samotnego Huscarla.

Stary jasnowidz Hungar namawia Ogra Kløna, który chce zerwać kwiaty dla Bruhilde.

Rozdrobnione przywództwo Nords szanuje tylko jedną rzecz: władzę i siłę. Mniej niż tuzin przywódców spośród Nords może ubiegać się o tytuł Konungyra. Ostatecznym uznaniem tego osiągnięcia jest zaproszenie Angbjorna, ostatniego z Einherjarów i tytularnego Wysokiego Króla Nords, do Wysokiego Stołu w Aarheim.

Kiedy planowane są najazdy lub zbiórki do bitwy, sprytni jarlowie i królowie szukają w swoich królestwach Krwawych i wabią ich do służby, by poprowadzili... dzikie... elementy ich sił. W ten sposób Krwawi przemierzają pole bitwy niczym dawni półbogowie, prowadząc potworne zastępy prosto w serce sił wroga.

Pozycja i rola szamana cieszyły się niegdyś wielkim szacunkiem w społeczeństwie Nordów. Przed nadejściem Einherjarów byli oni jedyną siłą zdolną powstrzymać najgorsze ekscesy Fimbulwinter i Jötnar. Ich zaklęcia runiczne i tkanie mgły mogły i uratowały niezliczone wioski przed zagładą. Podczas wojny z Jötnarami Shamen często znajdowali się po prawicy Einherjarów, obdarzając ich mądrością i prowadząc przez wiele trudnych decyzji, które musieli podjąć.

Podczas gdy Nords często wyśmiewają swoich południowych kuzynów z Hundred Kingdoms za różnorodność i obfitość tytułów używanych przez szlachtę, prawda jest taka, że opis Nordów jest nie mniej złożony lub zagmatwany, pomimo pozornej prostoty. Nords rozpoznaje tylko dwa tytuły: jarla i króla.

Nieliczni i nieliczni, Lodowi Jotnarowie są szlachetnymi przedstawicielami swojego gatunku i najpotężniejszymi z jotunów. Obdarzeni wrodzonym mistrzostwem nad burzą i lodem, ich masywne formy są pokryte ciężkim lodem i lodu i szronu, co pozwala im wkroczyć do bitwy bez szwanku, wyczarowując postrzępione odłamki lodu, którymi ciskają we wrogów, dopóki nie zbliżą się do nieszczęsnego wroga. Pozbawiony siły i witalności witalności przez aurę nienaturalnego zimna, która spowija ich tytaniczne aura nienaturalnego zimna, która spowija ich tytaniczne kształty, wrogowie są łatwym łupem dla tych masywnych wojowników.

Każdy jarl Nordów ma kilku ludzi, na których może polegać. Są oni znani jako wybrańcy. Wybrańcy z łukiem to ci z jego ludzi, których wie, że może wysłać głęboko za linie wroga, aby siali spustoszenie wśród posiłków i planów bitewnych jego wrogów, niszcząc dobrze ułożone plany przeciwników gradem ognia z dogodnej pozycji.

Choć nie lubią się do tego przyznawać, wszyscy Nords wiedzą, że łączą ich więzy krwi z trollami, które poświęciły więcej niż ktokolwiek inny, aby zapewnić zwycięstwo nad Jötnar w bitwach, które zostały pochłonięte przez mity i legendy. Dziś trolle maszerują w awangardzie większości sił Nordów, a ich nadnaturalna wytrzymałość i zdolności lecznicze pozwalają im odeprzeć nawet najpotężniejszą broń wroga.

Podczas gdy najeźdźcy mogą stanowić większość "ekspedycji" Nordów, mądry jarl zawsze będzie starał się zapewnić sobie usługi Huscarli, zanim w ogóle rozważy takie przedsięwzięcie. Są to ludzie, którzy przeżyli tuzin najazdów, na tyle zamożni, że nie muszą już pracować na polach, a zamiast tego poświęcają się wyłącznie wojnie.

Ugr zajmują bardzo dziwne miejsce w społeczeństwie Nordów. Są wywyższonym potomstwem półbogów, zdolnym do wykonania pracy tuzina ludzi i przerażającym wrogiem, gdy zostanie pobudzony do gniewu. Z drugiej strony, trudno jest podziwiać istotę, która nie radzi sobie z liczbami przekraczającymi jedną cyfrę, prostymi pojęciami, takimi jak higiena osobista, czy zadziwiającą mechaniką drzwi.

Po Ragnaroku i spaleniu Yggdrasila Jotunowie zagrozili całemu ludzkiemu życiu na północnym kontynencie. Pojawienie się Einherjarów z ich uśpienia przyniosło ich dominacji nagły i ostateczny koniec. Gdy ich najwięksi szamani-królowie zostali złamani, Jotunowie musieli ugiąć kolana i przysiąc wierność Einherjarom i ich ludzkim poddanym. Dziś nieliczni pozostali Eihnherjar mogą przyznać naprawdę wyjątkowym przywódcom władzę nad jednym z tych ogromnych behemotów. Silny i niestrudzony Jotun jest bezcennym nabytkiem dla społeczności, do której został przydzielony.

W przypadku większości Stalkerów początek ich mocy jest bardziej stopniowy. Gdy się ujawniają, zgiełk życia w wiosce uniemożliwia im sen i koncentrację, nie mówiąc już o smrodzie, w którym przez cały czas kąpią się ich nozdrza. Powoli wypędzani ze swoich domów, wkrótce odnajdują swego rodzaju spokój w mroźnych lasach i górach Mannheim.

Bogactwo, które można zdobyć podczas jednego udanego najazdu, znacznie przewyższa wszystko, na co Nord może liczyć podczas pracy na własnych ziemiach. Przy odrobinie szczęścia najeźdźca może zdobyć wystarczającą ilość jeńców, bogactw i łupów, by zabezpieczyć swój dom i całkowicie poświęcić się doskonaleniu swoich umiejętności walki...

Młoda rasa, taka jak W'adrhŭn, naturalnie ceniłaby kobiety dające życie ponad wszystkie role w swoim społeczeństwie. Co więc można powiedzieć o tych kobietach, które zrezygnowały z tych ról i wybrały raczej podążanie za przykładem swojej żywej bogini, stając się niezrównanymi wojowniczkami i przywódczyniami? Po prostu zasłużyły na każdą uncję szacunku ze strony swoich wojowników i każdą jotę strachu ze strony swoich wrogów dzięki czystemu talentowi i zastosowaniu.

Kiedy Iglica Abhoreth uległa atakowi Dweghom, uwolnieni zostali nie tylko W'adrhunowie, ale także tysiąclecia drapieżnych i niebezpiecznych stworzeń, uśpionych w eksperymentach Iglicy. Ze wszystkich tych niezliczonych stworzeń, żadne nie rozkwitło tak jak Apex Predator. Ta potworna bestia została okiełznana przez W'adrhun jako żywy motor zniszczenia, użyczając swojej pierwotnej dzikości siłom W'adrhun. Zestaw zawiera również jeźdźca, alternatywną rzeźbę postaci Predatora.

Kiedy Iglica Abhoreth uległa atakowi Dweghom, uwolnieni zostali nie tylko W'adrhunowie, ale także tysiąclecia drapieżnych i niebezpiecznych stworzeń, uśpionych w eksperymentach Iglicy. Ze wszystkich tych niezliczonych stworzeń, żadne nie rozkwitło tak jak Apex Predator. Ta potworna bestia została okiełznana przez W'adrhun jako żywy motor zniszczenia, użyczając swojej pierwotnej dzikości siłom W'adrhun. Zestaw zawiera również jeźdźca, alternatywną rzeźbę postaci Predatora.

Nazywanie tych W'adrhŭn, którzy przewodzą kaście łowców, słowem tak pospolitym jak łowca, jest obrazą dla przerażającej biegłości, jaką osiągnęli. Drapieżnik to słowo, które może oddać ich talent. Zdolni do upolowania i zabicia niemal każdej bestii, ich talenty i talenty ich drużyny z pewnością przydadzą się każdemu aspirującemu przywódcy wojennemu.

Jedynie Kapłan Wojny oddany Conquest cieszy się wystarczającym zaufaniem Rady Plemiennej, by dowodzić oddziałami na polu bitwy. Poświęceni najbardziej dalekowzrocznym i zdolnym do adaptacji bogom, są najbardziej zdolni do wykorzystania prawdziwej mocy zespołów kultowych w najbardziej zaciętych bitwach.

Odrzuceni przez resztę społeczeństwa W'adrhun, ci genetyczni odszczepieńcy często łączą się w jednostki bojowe. Ogromni, zaciekli i mający niewiele do stracenia, Warbred stanowią przerażającą siłę na polu bitwy, starając się odpokutować za grzech zabicia matki przy narodzinach i zdobyć uwagę Kultu Wojny, aby dołączyć do ich szeregów.

Jako produkt uboczny zróżnicowanego materiału genetycznego, z którego W'adrhŭn zostali stworzeni, część ich populacji rozwinęła niemal nadprzyrodzoną empatię z bestiami. Ciekawostką w tym dziedzictwie wydaje się być to, że samice wiążą się z drapieżnikami, podczas gdy samce z roślinożercami. Ci zwinni wojownicy, dosiadający drapieżnych raptorów, mogą przemieszczać się po całym polu bitwy, wykorzystując swoją dzikość tam, gdzie jest to najbardziej potrzebne.

Odważni to młodzi wojownicy W'adrhŭn, którzy ukończyli bezlitosny reżim treningowy, jaki muszą przejść wszyscy W'adrhŭn i zdobyli prawo do wspierania swojego plemienia w bitwie jako wojownik, a nie zbieracz. Muszą się jeszcze wykazać, więc ich wyposażenie jest podstawowe i ma charakter obronny, a oni sami są często zdegradowani do drugorzędnych pozycji na polu bitwy.

Zakrwawieni to ci W'adrhŭn Braves, którzy sprawdzili się w walce. Zdobywając swoją pozycję, wojownicy ci zapewniają sobie lepsze uzbrojenie i znaczącą rolę na polu bitwy. Z czasem ich sukces może pozwolić na uznanie ich za weteranów, dając im dostęp do pożądanej metalowej zbroi i broni.

Skromna proca, którą dzierżą, jest bronią o zaskakującej skuteczności, gdy dzierży ją wprawny człowiek. W rękach doświadczonego W'adrhŭna ta prymitywna broń staje się postrachem. Niewiele formacji, wspieranych przez dzikość ich dzierżących, jest w stanie wytrzymać podwójną salwę, po której następuje szarża tych przerażających wojowników, którzy ostrzyli sobie zęby polując na najgroźniejsze ofiary zarówno w dżungli, jak i na równinach.

Profesjonalny charakter armii Old Dominion najlepiej ilustrowała kadra oficerska. Xhiliarcha, dowódca tysiąca ludzi, był zarówno wybierany przez swoich żołnierzy, jak i szkolony przez Dominium. Tylko ci, którzy wcześniej osiągnęli rangę centuriona, kwalifikowali się do zostania Xhiliarchami, którzy po wyborze udawali się do Captias, aby przejść szkolenie z gramatyki, arytmetyki i logistyki, co pozwalało im stać się profesjonalnym korpusem oficerskim, którego Legiony potrzebowały do zdominowania kontynentu. Ich wysoka ranga zawsze oznaczała, że byli chowani z pełnymi honorami i ceremonią, a proces ich balsamowania i usługi pochówku były znacznie bardziej szczegółowe i złożone niż w przypadku zwykłego legionisty. W związku z tym, gdy zostali wskrzeszeni przez nie-Boga jako nieożywione naczynia, zachowali swoje zdolności poznawcze, w przeciwieństwie do legionistów, którzy zachowali jedynie ślad swojego dawnego ja.